Jak wygląda proces planowania robót drogowych krok po kroku?

Na co dzień jeździmy po drogach, rzadko zastanawiając się, jak wiele pracy, ludzi i procedur stoi za każdym odcinkiem asfaltu. Tymczasem planowanie robót drogowych to nie tylko rozstawienie znaków ostrzegawczych i wylanie bitumu. To precyzyjna, wieloetapowa operacja, przypominająca nieco produkcję filmu – z reżyserem, scenariuszem, ekipą techniczną i surowymi terminami. Zajrzyjmy za kulisy i zobaczmy, jak wygląda ten proces krok po kroku.

Zanim ktokolwiek wbije łopatę w ziemię, ktoś musi zdecydować, że droga jest potrzebna – lub że istniejąca wymaga modernizacji. Może to być:

• wzrost natężenia ruchu,

• zły stan nawierzchni,

• potrzeba poprawy bezpieczeństwa,

• rozwój urbanistyczny danego obszaru.

W grę wchodzi analiza statystyk ruchu drogowego, wypadkowości, prognoz demograficznych czy inwestycji lokalnych. To właśnie na tym etapie podejmuje się decyzję: robimy drogę.

Czy warto budować? Czy nie lepiej zainwestować w infrastrukturę kolejową lub transport zbiorowy? Odpowiedzi na te pytania daje tzw. studium wykonalności, które uwzględnia:

• aspekty techniczne (czy da się to zbudować?),

• ekonomiczne (czy inwestycja się zwróci?),

• środowiskowe (jak wpłynie na przyrodę?),

• społeczne (czy lokalna społeczność na tym zyska?).

Efekt? Decyzja: idziemy dalej albo stopujemy projekt.

Gdy projekt zyskuje zielone światło, zaczyna się jego opracowywanie:

1. Projekt koncepcyjny – ogólny zarys inwestycji: przebieg trasy, skrzyżowania, mosty, chodniki, ronda.

2. Projekt budowlany – szczegółowy dokument techniczny, uwzględniający geologię, odwodnienie, oznakowanie, sygnalizację świetlną itp.

W tym czasie konieczne są:

• uzgodnienia z gestorami sieci (woda, gaz, prąd),

• opinie środowiskowe,

• konsultacje społeczne,

• pozwolenia (np. decyzja środowiskowa, ZRID – zezwolenie na realizację inwestycji drogowej).

To jeden z najbardziej czasochłonnych etapów – trwać może nawet kilka lat.

Dokumentacja gotowa? Czas na przetarg. Instytucja zarządzająca inwestycją (np. GDDKiA, urząd miasta, gmina) ogłasza konkurs ofert. Oferenci przedstawiają:

• harmonogramy,

• budżet,

• doświadczenie,

• sprzęt i zaplecze.

Wygrywa ten, kto spełni wszystkie wymogi i zaproponuje najkorzystniejsze warunki (nie zawsze najniższa cena!). Po wyborze wykonawcy podpisywana jest umowa.

Zanim pojawi się pierwszy walec, trzeba:

• wyznaczyć teren inwestycji,

• zabezpieczyć sieci podziemne,

• ustawić tymczasowe oznakowanie,

• często także wykonać wycinkę drzew i rozbiórki.

Wszystko to odbywa się zgodnie z harmonogramem, pod nadzorem kierownika budowy i inspektorów.

Teraz zaczyna się „prawdziwa” budowa. Najpierw:

• roboty ziemne – niwelacja terenu, nasypy, wykopy,

• prace konstrukcyjne – budowa mostów, przepustów, kanalizacji deszczowej,

• podbudowa – warstwy nośne, które stanowią szkielet drogi,

• nawierzchnia – warstwy asfaltu lub betonu, wykonywane etapami.

Równolegle powstają chodniki, zatoki autobusowe, oświetlenie, oznakowanie poziome i pionowe.

Zakończenie robót to nie koniec. Każdy element musi zostać odebrany przez odpowiednie służby techniczne. Sprawdzane są:

• zgodność z projektem,

• jakość wykonania,

• bezpieczeństwo użytkowania.

Dopiero po pozytywnych odbiorach możliwe jest otwarcie drogi dla kierowców.

Droga oddana do użytku to dopiero początek jej życia. Inwestor (czyli zarządca drogi) odpowiada za:

• bieżące utrzymanie (sprzątanie, odśnieżanie, naprawy),

• okresowe przeglądy,

• ewentualne reklamacje wobec wykonawcy (okres gwarancji zwykle wynosi 5 lat).

Proces planowania i realizacji robót drogowych to skomplikowana układanka: biurokracji, logistyki, technologii i pracy wielu ludzi. Od pomysłu do przejazdu mijają często lata. Ale dzięki temu możesz dziś przejechać z punktu A do B bez zakopywania się w błocie – a Twoje zawieszenie nadal żyje.

Interesuje Cię kierowanie robotami drogowymi? Sprawdz usługi oferowane przez Pawła Szymanskiego.