
Każde miejsce ma swoje tajemnice. Każde miejsce jest wyjątkowe w swojej postaci i historii. Są regiony o podobnych nazwach, czy nawet klimatach. Często są to "kuzyni" europejscy. Natomiast nie spodziewałem się, że na terenie naszego kraju znajdzie się cząstka Egiptu, wraz z jego najważniejszymi zabytkami. Miejsce o przedziwnej aurze, które fascynuje i zarazem budzi strach. Niemy świadek bezgranicznej miłości ojca, do córki. Miłośnik sztuki i kultury Egiptu, pasjonat koni, bogacz i filantrop. Tak można w skrócie określić właściciela.
Według niektórych dostępnych informacji odpowiedzialny za jej budowę był Friedrich Heinrich von Fahrenheid. Piramida miała powstać w 1811 roku dla trzyletniej córki Ninette. Dziewczynka zachorowała na szkarlatynę i zmarła.
Tu pojawia się kolejna legenda, która głosi, że za śmiertelną chorobę, którą zdiagnozowano u Ninette miała odpowiadać klątwa egipskiego boga Anubisa. Według przesądu jego dotknięcie wiązało się ze ściągnięciem na siebie nieszczęścia. To właśnie miała uczynić mała Ninette.
Friedrich von Fahrenheid miał być zafascynowany kulturą starożytnego Egiptu i z jednej z takich podróży miał przywieźć posążek Anubisa. Kiedy dziewczynka zmarła, zrozpaczony ojciec wybudował dla niej grobowiec w kształcie piramidy. Wymiary budowli w Rapie są zbliżone do tych, budowanych 4,5 tysiąca lat temu w Egipcie.
Być może zrozpaczony ojciec chciał, aby ciało jego dziecka przetrwało w nienaruszonej formie przez wiele lat.
To jednak nie wszystko. Według niektórych specjalistów w tej materii, na budowę piramidy w Rapie wybrano miejsce, w którym miała koncentrować się potężna energia z wnętrza Ziemi. Takie warunki miały sprzyjać procesowi mumifikacji zwłok córki.
Wyliczenia starożytnych budowniczych podają, że typowa piramida powinna odpowiadać m. in. następującym warunkom:
Piramida mazurska:
W piramidzie w Rapie spoczęło siedmiu członków rodu Fahrenheid. Grobowiec pozostał nienaruszony do początku XX wieku. Rosjanie splądrowali mauzoleum dwukrotnie: najpierw podczas I wojny światowej, a następnie podczas II wojny światowej.
Dopiero w 2015 roku miejscem tym zainteresowali się przedstawiciele Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, którzy dokonali nieinwazyjnych badań. Rok później gmina zarządziła renowację. Obecnie obiekt stoi całkowicie zamknięty.
Zapraszam do naszej podróży w czasie!
Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś koniecznie zainstaluj naszą aplikację, która dostępna jest na telefony z systemem Android i iOS.
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie