Standard WCAG 2.1 - kto z niego korzysta?

Wytyczne dotyczące dostępności stron internetowych znane jako standard WCAG 2.1 stworzono po to, by strony były dostępne dla jak największej liczby odbiorców bez względu na posiadaną niepełnosprawność, czy ograniczenie w rozumieniu treści. To dokument, w którym zebrano dziesiątki zaleceń opracowanych przez specjalistów z zakresu IT, naukowców, przedstawicieli firm IT, które dotyczą tworzenia i rozwoju stron internetowych, aplikacji, z myślą o ich dostępności, a także czytelności dla każdego, a szczególnie dla osób dotkniętych niepełnosprawnością lub cierpiących z powodów trudności poznawczych.

Tylko w naszym kraju ocenia się, że populacja osób niepełnosprawnych to jest około 12% ogółu społeczeństwa. A kiedy doda się osoby starsze, które stanowią około 24,8 % naszego społeczeństwa to okazuje się, że przeszło 30 % Polaków i Polek może mieć problem z dostępnością do treści zawartych na stronach internetowych oraz w aplikacjach komputerowych. Takie wykluczenie nie może mieć miejsca, szczególnie w przypadku treści zawartych na stronach podmiotów publicznych, a więc takich, które muszą być dostępne dla każdego. Dlatego coraz powszechniejsze staje się wdrażanie standardu WCAG 2.1 na różnych stronach internetowych.

WCAG 2.1 na poziomie AA to standard, który obejmuje aż 50 różnych kryteriów

Standardy WCAG 2.1 jako normy prawa międzynarodowego

Problem z dostępem do informacji szczególnie publicznej, który dotyka osoby starsza, niepełnosprawne jest dostrzegany przez wiele państw. Jeszcze przed nastaniem ery powszechnej komputeryzacji i cyfryzacji w Kanadzie oraz Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej pod koniec XX wieku wprowadzono przepisy, które mają przeciwdziałać ograniczeniom dla osób niepełnosprawnych w dostępie do informacji. Wraz z rozwojem technologii związanej z komputerami, specjaliści z tej branży zaczęli dostrzegać problem, że treści zawarte na stronach www, nie są powszechnie dostępne. Powodem tego stanu było to, że był to rynek raczkujący, wielu twórców stron internetowych popełniało błędy. Wówczas powołano Konsorcjum WWW (W3C) - twór złożony z przedsiębiorców z branży IT, naukowców, którzy rozpoczęli prace nad ujednoliceniem stosowanych rozwiązań tak, by były one dostępne dla każdego, w tym tez do osób dotkniętych niepełnosprawnością. Konsorcjum to w roku 1999 opracowało zalecenia, zwane standardem 1.0. Standardy te były rozwijane jednocześnie z rozwojem technologii. Już w roku 2008 pojawiła się kolejna wersja wytycznych oznaczona jako WCAG 2.0. To właśnie na ich podstawie Parlament Unii Europejskiej i Rada Europy uchwaliło Dyrektywę 2016/2102, która zalecenia zmieniła w obowiązujące prawo międzynarodowe. W roku 2018 konsorcjum W3C opublikowało nowe zalecenia WCAG 2.1, które było podstawą również do zmiany przepisów Dyrektywy 2016/2102. Dyrektywa ta stała się podstawą do uchwalenia w roku 2019 Ustawy w sprawie  cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych (Dz. U. 2019 poz. 848) wprowadzając nowe obowiązki dla twórców i administratorów stron podmiotów publicznych.

Co zmienia standard WCAG 2.1

Standardy  określające wytyczne dostępności stron internetowych są skierowane do twórców i administratorów stron i aplikacji podmiotów publicznych. Oznacza to, że zgodnie ze standardami WCAG 2.1, każdy twórca strony musi w taki sposób dostosować swoją stronę, by była ona dostępna dla każdego odbiorcę, a w szczególności dla osób niepełnosprawnych. Nie można jednak mówić o potrzebach osób niepełnosprawnych, bez zrozumienia czym jest niepełnosprawność. Niepełnosprawność jest to stała lub czasowa ograniczenie, które można podzielić na:

- ruchowe  ( użytkownik może mieć problem z fizyczną obsługą komputera lub innego urządzenia)

- wzrokowe (użytkownik jest osobą niewidzącą, słabo widzącą, cierpiącą na ślepotę barw)

- słuchowe (różne stopnie upośledzenia narządu słuchu)

- poznawcze (użytkownik może mieć problemy ze zrozumieniem treści, zapamiętywaniem ich, czy utrzymaniem uwagi, postrzeganiem)

Wprowadzanie standardu WCAG 2.1, mają na celu takie działania, by treści oraz materiały publikowane na stronach podmiotów publicznych, a także skierowanych właśnie dla osób niepełnosprawnych było odpowiednio, czyli w sposób solidny oraz rzetelny interpretowane przez oprogramowanie i przekazywanie go użytkownikom niepełnosprawnym. Jednocześnie narzuca twórcom stron, by interfejs stron był dla użytkownika prosty i zrozumiały, a jednocześnie by był jak najbardziej funkcjonalnym i postrzegalnym.

artykuł promocyjny